تاثیر سطوح مختلف ویتامین c بر مقاومت انسولینی ناشی از جیره پرچرب در رت

در خصوص اثر ویتامین c بر متابولیسم گلوکز، گزارشات متناقضی وجود دارد و در برخی گزارش ها مشخص شده است که ویتامین c در مقادیر بالا باعث اختلال در تست تحمل گلوکز (gtt) می شود. لذا در این مطالعه تاثیر استفاده از سطوح مختلف ویتامین c بر gtt و مقاومت به انسولینی به دنبال استفاده از جیره پرچرب مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه بر روی 40 سر موش صحرایی نر نژاد اسپراگ با محدوده وزنی 10±160 گرم انجام شد. حیوانات به گروه های کنترل، پرچرب (hf)، پرچرب+ mg/l 250 ویتامین c (hf+lvc)، پرچرب+ mg/l 500 ویتامین c (hf+mvc) و پرچرب+ mg/l 1000 ویتامین c (hf+hvc)، تقسیم شدند. گروه کنترل با استفاده از پلت های استاندارد و گروه های تحت تیمار توسط جیره حاوی 31% دنبه تغذیه شدند و ویتامین c به آب آشامیدنی آن ها اضافه شد. در این مطالعه ضمن اندازه گیری میزان مصرف آب، غذا و میزان افزایش وزن، پارامترهای چاقی، gtt، تست تحمل انسولین (itt) و شاخص homa-ir در گروه های تحت مطالعه مورد مقایسه قرار گرفت. استفاده از غذای پر چرب باعث افزایش دریافت انرژی، وزن گیری، چربی بدن، وزن کبد، کلسترول، ldl-c، مقاومت به انسولین، شاخص homa-ir و کاهش تحمل گلوکز گردید. هرچند مصرف ویتامین c اخذ غذا و انرژی را افزایش داد، باعث مهار چاقی شد و برخی از پارامترهای مرتبط با چاقی را بهبود بخشید. تحمل انسولین در گروه hf مختل شد و ویتامین c باعث بهبود آن در تمامی گروه های تحت تیمار خصوصاً در گروه hf+hvc شد. شاخص homa-ir و سطح انسولین در گروه های hf و hf+lvc افزایش داشت، ولی در گروه های که سطح متوسط و بالای ویتامین c را استفاده نمودند مشابه گروه کنترل بود. بنابر نتایج فوق جیره استفاده شده در این مطالعه باعث چاقی و مقاومت انسولینی شد و ویتامین c شدت چاقی را کاهش و مقاومت انسولینی را مهار کرد